Podział Futharku:
-Starszy- ma 24 runy, był używany od 200 r. n.e do 500r n.e.
-Młodszy- ma 16 run (ich ilość zmniejszył kościół, chcąc ukrócić korzystanie ze znaków), był używany w VIII-IX wieku.
-Anglosaski- ma 33 runy, przetrwał chrystianizację, był używany w X wieku
-Armeński- sztuczny, został stworzony przez Giudo van Lista (1848-1919), ma 18 run.
Alfabet runiczny przyporządkowany do liter:
A-Ansuz
B-Berkanan
C-Thurisaz
D-Degaz
E-Ehwaz (rzadziej Eihwaz)
F-Fehu
G-Gebo
H-Hagalaz
I-Isa
J-Jera
K-Kenaz
L-Laukaz
M-Mannaz
N-Naudiz
O-Othila
P-Perthro
R-Raido
S-Sowelo
T-Teiwaz
U-Uruz
W-Wunjo
Y-Iwaz = Eihwaz
Z-Algiz
Ż-Ingwaz
Najbardziej znana inskrypcja runiczna zawierająca 24 znaki została odkryta w 1734r. niedaleko wioski Gallehus w Tonder w Jutlandii. Inskrypcja została umieszczona na rogu ze złota. Najdłuższa inskrypcja runiczna znajduje się na Kamieniu z Rök w Ostergotlandii.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz